Często w wyniku wypadku, upadku czy zderzenia z jakąś powierzchnią zdarza się, że dojdzie do złamania kończyny. Jednym z takich urazów jest złamanie obojczyka.
Istnieje kilka rodzajów złamań: zamknięte, otwarte, z odłamami kostnymi i bez odłamów. Najbardziej groźnym złamaniem jest otwarte lub takie z występującymi odłamami, które mogą uszkodzić duże naczynia krwionośne występujące w tej okolicy.
Proces leczenia złamania kości obojczyka jest bardzo różny w zależności od rodzaju złamania. Przy złamaniach otwartych i z odłamami na pierwszym etapem leczenia jest repozycja kości popularnie nazywana nastawieniem kości. Później następują kolejne etapy leczenia. Najpowszechniejsza jest stabilizacja kości opatrunkiem gipsowym ósemkowym, którego zadaniem jest ustawienie kości w odpowiedniej pozycji. Unieruchomienie zakładane jest na kilka tygodni, maksymalnie do 5, po czym ściąga się gips.
Innym rodzajem unieruchomienia gipsowego jest opatrunek Dessaulta, który nie nastawia, ale stabilizuje kości i utrzymuje je w jednej, tej samej pozycji. Taki rodzaj gipsu powinno nosić się również przez kilka tygodni. Czasami, kiedy kości wymagają nastawienia zakłada się opatrunek ósemkowy a następnie opatrunek Dessaulta.
W każdym przypadku po zdjęciu gipsu konieczna jest rehabilitacja. Chory sam może nie poradzić sobie z ćwiczeniami, ponieważ mięśnie całej ręki i obręczy barkowej są bardzo osłabione, wręcz zwiotczałe. Utrudnia to bardzo poruszanie kończyną i dopiero po kilkudniowej rehabilitacji ręka odzyskuje sprawność. W programie rehabilitacji są ćwiczenia fizyczne, leczenie naświetlaniem i laserem.
Często przy poważnym złamaniu zdarza się, że pacjent odzyskuje całkowitą sprawność dopiero po kilku miesiącach, czasami całkowitej sprawności nie odzyskuje nigdy.
Pozostaje tylko uważać na siebie a w razie wystąpienia złamania nie poddawać się podczas rehabilitacji, jeść produkty bogate w białko i wapń, które przyspieszają proces zrastania się kości i stosować się do wszystkich zaleceń lekarza.